โลกวันนี้วันสุข
คอลัมน์ : HR Tips
ผมเชื่อว่าแทบไม่มีใครเลยที่ไม่เคยอู้งานบ้างเป็นครั้งเป็นคราว เพราะหากพิจาร ณาตามสภาพความเป็นจริง การที่คนทำงานต้องนั่งทำงานเดิมๆทั้งวันหลายชั่ว โมงติดต่อกันเพื่อให้บรรลุภารกิจที่ทำย่อมต้องมีเบื่อหน่ายบ้าง เหนื่อยบ้าง ล้าบ้าง เครียดบ้าง ฯลฯ
การอู้งานเพื่อผ่อนคลายบ้างในช่วงเวลาที่เหมาะสม เป็นเวลาสั้นๆ คงไม่เป็นไร แต่หากปัญหาเกิดขึ้นเมื่อบุคคลนั้นอู้งานเป็น “นิสัย” การอู้งานด้วยการทำสิ่งที่ไม่มีสาระจนติดเป็นนิสัยจะส่งผลเสียทั้งต่อตนเองและต่อองค์กร
ผลเสียต่อตนเอง อู้งาน= ทิ้งเวลาชีวิต คนที่ทำงานแบบไปวันๆ เรื่อยๆเฉื่อยๆ ขาดความกระตือรือร้น ทำให้บางคนแม้อยู่ที่ทำงานทั้งวัน 8 ชั่วโมง แต่ผลงานที่ทำในวันนั้นอาจได้เท่ากับคนที่ทำงานจริงจังเพียงไม่ถึง 1 ชั่วโมง นั่นเท่ากับทิ้งเวลาชีวิตไปถึง 7 ชั่วโมง ซึ่งคนที่รู้คุณค่าชีวิตย่อมรู้คุณค่าเวลาและไม่ปล่อยเวลาให้เสียไปอย่างเปล่าประโยชน์โดยง่ายดาย แต่มีเป้าหมายว่าจะต้องทำงานให้มีประสิทธิภาพสูงขึ้น ได้ผลิตภาพมากขึ้น เรียนรู้ให้มากขึ้น พัฒนาทักษะต่างๆให้ดีขึ้น ผลเสียต่อองค์กร อู้งาน=ลดผลงาน คนชอบอู้งานเป็น นิสัยนั้น ไม่เพียงไม่เห็นคุณค่าตนเอง ยังสะท้อนการไม่เห็นคุณค่าขององค์กร เพราะการใช้เวลาอย่างไม่เหมาะสมในเวลาที่ไม่เหมาะสมย่อมเท่ากับแสดงความไม่ซื่อสัตย์และขาดความรับผิดชอบต่อองค์กร ผลที่ตามมาคือ การใช้เวลางานอย่างไม่เหมาะสมย่อมเท่ากับลดประสิทธิภาพและประสิทธิผลที่ควรได้จากการทำงาน ผลงานที่ปรากฏน้อยกว่าที่ควรจะเกิดขึ้น ที่สำคัญ การอู้งานเป็นนิจ ชีวิตอาจดับตลอดกาล เพราะคงไม่มีองค์กรใดชื่นชอบพนักงาน “ชอบอู้งาน” แต่ชื่นชอบพนักงาน “ชอบทำงาน” มากกว่า และคงไม่มีองค์กรใดชอบจ่ายเงินเดือนเต็มจำนวนให้กับคนที่ทำงานไม่เต็มที่ การอู้งานอาจทำให้เรา มีความสุขระยะสั้น แต่นำมาซึ่งความทุกข์ระยะยาว ได้ ดังนั้น ก่อนที่จะติดนิสัย อู้งาน เราควรเห็นคุณค่าเวลา ชีวิตและความรับผิดชอบต่อองค์กร โดยฝึกควบคุมตนเอง รู้ว่าเวลาใดควรทำสิ่งใด ควรใช้เวลางานเพื่อสร้างงาน สร้างชีวิต เพื่อให้เกิดประสิทธิภาพและผลิตภาพสูงสุดอย่างแท้จริง
ศ.ดร. เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์
นักวิชาการอาวุโส ศูนย์ศึกษาธุรกิจและรัฐบาล มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
kriengsak@kriengsak.com, http://www.kriengsak.com
แหล่งที่มาของภาพ : http://www.teamworkandleadership.com/wp-content/uploads/2012/08/wasting-time-at-work.jpg