“เส้นทางแห่งอุดมการณ์เป็นเส้นทางแห่งความสุข”
ผมนำเสนอความคิดดังกล่าวนี้ด้วยต้องการชี้ให้เห็นความเชื่อมโยงกันระหว่างการมีอุดมการณ์และการมีความสุข โดยอุดมการณ์ตามนิยามของผมดังกล่าวนี้หมายถึง อุดมคติ (สิ่งดีงามที่ยึดถือ เทิดทูน) + แนวทางปฏิบัติที่สอดรับ เช่น อุดมการณ์ทางการเมือง เป็นต้น
“การลงทุนสร้างเยาวชนที่มีคุณภาพ 1 คนจะส่งผลเกิดเป็นผลลัพธ์ยาวนานตลอดชีวิต”
ผมนำเสนอความคิดเกี่ยวกับพลังเยาวชนเอาไว้ในหลายเวทีว่า การลงทุนกับเยาวชนเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าสูงสุด เพราะส่งผลลัพธ์ยั่งยืน ยาวนาน ก้าวข้ามกาละและเทศะ เป็นการ “ยิงปืนนัดเดียว ได้นกทุกฝูง (Minformax)” หรือ “ทำน้อยสุด ได้มากสุด”[1] ตามความคิดของผม
เมื่อปี ค.ศ. 1997 โรเบิร์ต คิโยซากิ (Robert Kiyosaki) ตีพิมพ์หนังสือขายดีระดับตำนานที่ชื่อว่า ‘Rich Dad Poor Dad’ หรือชื่อในภาษาไทย ‘พ่อรวยสอนลูก’ เนื้อหาหลักในหนังสือเล่มนี้ได้จำแนกรายได้ออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่ รายได้ที่เกิดจากการลงแรงทำงาน หรือ ‘Active Income’ ซึ่งรายได้จะหยุดลง เมื่อหยุดทำงาน เช่น รายได้ของลูกจ้างและเจ้าของกิจการขนาดเล็ก ขณะที่ ‘Passive Income’ เป็นรายได้ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง แม้เวลานอนหลับหรือแม้หยุดทำงาน เช่น รายได้ของนักลงทุนและเจ้าของกิจการขนาดใหญ่ ผู้ที่ครอบครอง Passive Income จะมีความเป็นอิสระทางการเงิน สามารถสร้างรายได้โดยไม่ขึ้นกับการทำงาน
“คำพูดบอกเรื่องตัวเรา สิ่งที่เราพูดเรื่องตัวเราบอกว่าเราคิดว่าเราเป็นคนเช่นไร สิ่งที่เราพูดเรื่องคนอื่นบอกว่าเราเป็นคนเช่นไร” ดร. แดน แคนดู
กัญชา นับว่าเป็นพืชที่รู้จักกันมาเนิ่นนานนับแต่โบราณ กัญชาถูกนำมาใช้ประโยชน์ในหลายด้าน ยิ่งในปัจจุบันยิ่งได้รับความสนใจและถูกนำมาใช้อย่างกว้างขวาง กัญชาถูกจัดให้เป็นสารเสพติดที่ผิดกฎหมายในหลายประเทศรวมทั้งประเทศไทย จนกระทั่งเมื่อปี 2562 รัฐบาลไทยภายใต้การนำของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ได้สนับสนุนนโยบายพรรคร่วมรัฐบาลอย่างพรรคภูมิใจไทย ผลักดันเรื่อง “กัญชา กัญชง” เสรี โดยปลดล็อคข้อจำกัดเพื่อส่งเสริมการใช้ประโยชน์จากกัญชาเชิงพาณิชย์ ส่งผลให้เกิดอุตสาหกรรมกัญชาเติบโต มีร้านจำหน่ายกัญชาเปิดใหม่กว่า 20,000 แห่งทั่วประเทศ
ผมเคยนำเสนอความคิดลักษณะของไอดอลหรือปฏิมัตต์ ผู้มีบารมีทางด้านการสร้างชาติที่คนให้การนับถือสูงสุด ประกอบด้วย 9 ประการ[1] สำหรับบทความครั้งนี้ผมขอนำเสนอโมเดลอารยะมนตรี หน้าที่ของมนตรี 8 ประการ อันเป็นโมเดลสำคัญที่จะช่วยให้การสร้างชาติสามารถสร้างผลลัพธ์ได้อย่างยั่งยืน ยาวนาน จากรุ่นสู่รุ่นไม่มีสิ้นสุด
“การเมือง คือ การใช้อำนาจหน้าที่เพื่อสาธารณประโยชน์” อริสโตเติล (Aristotle) บิดาแห่งวิชารัฐศาสตร์ ได้กล่าวคำพูดอมตะประโยคนี้เอาไว้เมื่อหลายพันปีก่อน มีสาระสำคัญคือ การเมืองเป็นเรื่องของการเสียสละเพื่อทำประโยชน์แก่ส่วนรวม เป็นสิ่งบริสุทธิ์ และเป็นคุณธรรมอันสูงส่ง
โลกที่มีความสลับซับซ้อนมากขึ้นส่งผลทำให้ผู้คนต้องเผชิญกับความยุ่งยาก วุ่นวาย และวิกฤตชีวิต มากขึ้น หลายคนเลือกหันกลับมาแสวงหาความสงบทางจิตใจหรือที่พึ่งทางใจ เช่น การอธิษฐานหรือการสวดมนต์ เป็นต้น
จากเหตุการณ์กรณีการกล่าวหาว่า “ศรีสุวรรณ เรียกรับ 1.5 ล้าน อธิบดีกรมการข้าว แลกไม่ยื่นร้องเรียน” กำลังเป็นประเด็นร้อนแรงในสังคม หลายคนตั้งคำถามถึงบทบาทและหน้าที่ของนักร้องเรียนในสังคมไทย ว่านักร้องเรียนมีประโยชน์ต่อสังคมหรือไม่ มีหน้าที่เพื่อช่วยเหลือประชาชน หรือทำเพื่อประกอบอาชีพตนเอง โดยการข่มขู่และรีดไถ่ เพื่อหวังผลประโยชน์ส่วนตนมากกว่า
ผมขอเริ่มต้นด้วยข้อคิดที่ว่า “ความสุขที่แท้จริง คือการได้ทำสิ่งที่มีคุณค่าทางใจ” ผมได้พบว่า คนจำนวนมากไม่ได้มีความสุขกับการทำงาน แต่ใช้เวลาชีวิตไปกับการทำงาน เพื่อทำมาหากิน และคนเหล่านี้มักดีใจเมื่อถึงวันศุกร์ เพราะจะได้พัก ไม่ต้องทำงาน เพราะมองงานเป็นภาระ ไม่ได้ทำให้มีความสุข